Sintra je dragulj Portugalije, grad bogate istorije, vrtova i spektakularnih arhitektonskih zdanja, koji se od 1995. godine nalazi na Uneskovoj listi svetske baštine.
Na tridesetak kilometara od Lisabona nalazi se grad bogate istorije, obavijen čarobnim šumama i još lepšom arhitekturom.
Sintra je grad koji će vas podsetiti da su dela večna i da priroda ume da očara zavede i omađija.
Sintra je prepoznatljiva po tome što na svojoj teritoriji ima čak šest dvoraca!
Predstavićemo vam ih, a vi odlučite vredli li posetiti i uživo videti prelepu Sintru!
Dvorac Pena (Palacio da Pena)
Zbog položaja, ali i različitih arhitektonskih stilova gradnje, dvorac Pena možda najbolje oslikava ceo grad, ali i Portugal uopšte. Zaštićen od strane Uneska, dvorac Pena datira iz srednjeg veka, kada je bio kapela koja je na vrhu brda nadgledala grad. U 15. veku dvorac je bio mesto okupljanja hodočasnika da bi od kapele kralj Džon II i kralj Manuel I sagradili manastir koji je potpuno razoren u zemljotresu 1755. godine. Kralj Ferdinand je u 18. veku iz pepela sagradio dvorac od kojeg zastaje dah i koji je ubrzo postao omiljen letnjikovac portugalske aristokratije.
Zamak Regaleira (Quinta da Regaleira)
Smešten u neposrednoj blizini centralnog gradskog trga, nalazi se dragulj gotske, renesansne i manuelino arhitekture. Mistični i veličanstveni zamak Regaleira u svojim vrtovima krije mnogobrojna iznenađenja, od kojih je svakako najzanimljiviji bunar inicijacije za koji se veruje da je služio za okultne obrede. Ovaj bunar je tek skoro otvoren za javnost. Početkom 20. veka ga je izgradio Antonio Augusto Karvaljo Monteira, pa je zamak poznat i kao zamak Monteiro Milionera, tadašnjeg bogataša i veleposednika.
Nacionalni dvorac Sintra (Palacio Nacional de Sintra)
Lako uočljiv zbog svoja dva ogromna dimnjaka, dvorac se nalazi u samom centru grada i datira još od vremena kada su Potrugalijom vladali Mavari. U 20. veku dvorac je preuzela aristokratija koja je značajno izmenila izgled, pa dvorac Sintra danas predstavlja miks gotske, manuelino i mavarske arhitekture.
Dvorac Keluz (Palacio Nacional de Queluz)
Jedan od poslednjih velikih građevina u rokoko stilu, dvorac Keluz sagrađen je kao letnjikovac za vojvodu od Braganse Dom Pedra. Vešte ruke francuskih i portugalskih zanatlija dekorisale su enterijer obraćajući pažnju na najsitnije detalje. Materijal za izgradnju i dekoraciju se u Sintru dopremao iz Italije, Brazila, Danske i Švedske.
Mavarska tvrđava (Castelo dos Mouros)
Jedino utvrđenje koje je uspelo da se očuva uprkos zubu vremena u Sintri. Samo poreklo tvrđave nije sasvim utvrđeno, ali neki misle da se održala usled tehnike građenja koja datira nekoliko vekova unazad, te da su je Vizigoti izgradili, a da su je Mavari tek kasnije prisvojili. Danas se može videti samo njena bazična struktura zahvaljujući kralju Ferdinandu II koji se potrudio da rekonstruiše osnovni izgled utvrđenja koje se gotovo u potpunosti urušilo usled razarajućeg zemljotresa 1755. godine.
Zamak Monserat (Palacio de Monserrate)
Izgrađen 1858. godine za ser Fransisa Kuka, engleskog barona koga su proterali iz zemlje, a koga je primio kralj Luis od Portugalije, zamak Monserat predstavlja, po zahtevu, Kuka jedinstvenu i nesvakidašnju građevinu. Sam arhitekta je takođe bio Englez, a zamak je izgrađen na mestu na kojem je već postojala svojevrsna imitacija srednjovekovnog dvorca. Građevina je poznata i po tome što je ugostila mnogobrojne uvažene ličnosti iz sveta kulture toga doba.
